آشنایی با پلورال افیوژن (آب آوردن ریه)

پلورال افیوژن (آب آوردن ریه) تجمع مایع در فضای پلور است. مایع بطور طبیعی دائماً از مویرگهای پوشاننده پلور جداری تراوش می شود و دوباره توسط مویرگهای پلور احشایی و سیستم لنفاوی جذب می گردد . هر شرایطی که با ترشح یا درناژ این مایع مداخله کند منجر به پلورال افیوژن می شود.
تظاهرات کلینیکی بستگی به مقدار مایع موجود و شدت فشردگی ریه دارد .

با تجمع مایع بیشتر باز شدن ریه ممکن است محدود شده و بیمار علائمی مثل تنگی نفس ، سرفه خشک و بدون خلط که به علت تحریک برونشی یا جابجایی مدیاستن است ، را پیدا می کند.

اگر فشار به ریه آنقدر باشد که تبادل گاز را مختل نماید عوارضی مانند سیانوز‍،بی قراری و تعریق ممکن است ظاهر شود
• سایر علائم شامل درد پلورتیک ،انحراف تراشه به سمت مخالف ،برجستگی فضای بین دنده ای(در افیوژن شدید)و کاهش حرکت قفسه سینه روی ناحیه افیوژن است.

افیوژن پلور همیشه یک اختلال ثانویه است. این به این معنی است که به وسیله چیز دیگری ایجاد می شود. بسیاری از عوامل می توانند باعث تجمع غیر طبیعی و بیش از حد مایع در این فضا شوند.

برخی از شایع ترین علل پلورال افیوژن:

بیماری کبدی یا کلیوی:

بیماری هایی مانند سیروز ممکن است باعث تشکیل مایع در بدن و نشت آن در قفسه سینه شود.

نارسایی احتقانی قلب:

نارسایی قلب به دلیل ایجاد اختلال در پمپ کردن خون، باعث ایجاد مایع در قفسه سینه می شود.

اختلالات خودایمنی: 

اختلالاتی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید ممکن است ریه ها را هدف قرار دهد و مشکلاتی را در پلور ایجاد کند.

عفونت: 

عفونت های تنفسی مانند سل و پنومونی می تواند پیشرفت کند و موجب بروز مشکلات بیشتر ریوی شود.

آمبولی ریوی:

انسداد در شریان های ریه ناشی از لخته شدن خون می تواند موجب تجمع بیش از حد مایع شود.

سرطان:

به طور معمول سرطان ریه، به خصوص سرطانی که به ریه ها یا پلور پیشرفت می کند می تواند علت این عارضه باشد.

درمان افیوژن پلورال بستگی به اختلالی دارد که باعث وجود آن در قفسه سینه شده است. در بیشتر موارد، علاوه بر درمان بیماری که باعث افیوژن می شود، مایع موجود در قفسه سینه نیز تخلیه می شود.