‌‌‌‌‌سندرم دیسترس تنفسی حاد ARDS

‌‌‌‌‌سندرم دیسترس تنفسی حاد ، سندرم بالینی است که با ادم ریوی ناگهانی و پیشرونده،افزایش انفیلتراسیون دو طرفه در رادیوگرافی قفسه سینه،هایپوکسمی با وجود اکسیژن درمانی و کاهش ظرفیت ریوی مشخص میشود.

این علائم در غیاب نارسایی سمت چپ قلب اتفاق می افتند.بیماران مبتلا معمولا به تهویه مکانیکی با فشار بیشتر از فشار طبیعی راههای هوایی نیاز دارند.

این سندرم اغلب در نتیجه فرآیند التهابی ایجاد شده که منجر به آزاد شدن واسطه های شیمیایی از سلولها و در نتیجه صدمه به غشا مویرگی-آلوئولی میشود.این وضعیت باعث نشت مایع به فضاهای بینابینی آلوئولی میشود.
از نظر بالینی این سندرم با شروع سریع تنگی نفس شدید مشخص شده،هایپوکسمی ایجاد شده به درمان اکسیژن جواب نمیدهد.عکس ریه مشابه ادم ریه کاردیوژنیک است.

علل:

شوک،تروما،آمبولی،اختلالات متابولیک،عفونت،اختلالات خونی،آسپیراسیون

تشخیص:

سمع کراکل،انفیلتراسیون دوطرفه ریه،عدم نارسایی سمت چپ قلب،هایپوکسمی شدید مقاوم

درمان:

درمان علت زمینه ای،لوله گذاری تراشه و تهویه مکانیکی،حمایت تغذیه ای،حجم کافی،اکسیژن،PEEP
در استفاده از PEEP به FIO2 پایین نیاز است،درمان جایگزین سورفاکتانت،کورتیکواسترویید،داروهای گشادکننده خاص ریه
این الگو که با اعمال PEEP ایجاد میشود یک الگوی غیر معمول تنفسی است که در صورت هوشیار بودن بیمار باعث بیقراری و عدم تحمل بیمار میشود.

که برای بهبود تهویه و کاهش اضطراب داروهای آرام بخش نظیر میدازولام پروپوفول و هالوپریدول استفاده میشود.اگر علی رغم استفاده از داروهای آرام بخش تهویه تحمل نشد از داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی نظیر پانکورونیوم و آتراکوریوم جهت فلج کردن بیمار استفاده میشود.

‌‌‌‌‌سندرم دیسترس تنفسی حاد