نارسایی تنفسی چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک با توجه به سابقه بیمار، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش، نارسایی تنفسی را تشخیص می دهد. پس از تشخیص نارسایی تنفسی، باید علت بیماری تعیین شود.
سابقه بیمار
پزشک برای تشخیص از بیمار می پرسد که آیا اخیرا بیماری داشته اید که بر روی فرایند تنفستان تاثیر گذار باشد؟
معاینه فیزیکی
در طول معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال علائم نارسایی تنفسی و علت اصلی آن است. بنابراین با استفاده از گوشی پزشکی، صداهای غیر طبیعی مانند ترق و تروق را درون ریه تشخیص می دهد. ضمن این که برای یافتن علائم آریتمی (ضربان نامنظم قلب) به صدای قلب نیز گوش می دهد. اگر قلب اکسیژن کافی نداشته باشد، آریتمی رخ دهد.
آبی شدن رنگ پوست، لب ها و ناخن ها نیز به سادگی با مشاهده این اندام ها قابل تشخیص است. رنگ بنفش این اندام ها به این معنی است که خون شما دارای سطح اکسیژن پایینی است. نارسایی تنفسی همچنین می تواند موجب خواب آلودگی شدید و سردرگمی شود، بنابراین سنجیدن هشیاری بیمار نیز برای تشخیص بیماری مفید است.
آزمایش های تشخیصی
برای بررسی میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون آزمایشات زیر انجام می شود:
- پالس اکسی متری: برای انجام این آزمون، یک سنسور کوچک به انگشت یا گوش متصل می شود. سنسور از نور برای تخمین مقدار اکسیژن موجود در خون استفاده می کند.
- آزمایش گازهای خونی شریانی: این آزمون سطح اکسیژن و دی اکسید کربن را در خون اندازه گیری می کند. برای این کار یک نمونه خون از شریان گرفته می شود. سپس نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود تا میزان اکسیژن و دی اکسید کربن آن اندازه گیری شود.
سطح پایین اکسیژن یا سطح بالای دی اکسید کربن در خون (یا هر دو) نشانه ای از نارسایی تنفسی می باشد.
پزشک ممکن است سایر آزمایشات مانند رادیوگرافی قفسه سینه را تجویز کند تا علت اصلی نارسایی تنفسی را پیدا کند. اشعه ایکس از قفسه سینه یک آزمایش بدون درد است که تصاویری از ساختارهای داخل قفسه سینه مانند قلب، ریه ها و رگ های خونی را نشان می دهد.
اگر تشخیص داده شود که به علت نارسایی تنفسی، آریتمی ایجاد شده است، ممکن است EKG (الکتروکاردیوگرام) را تجویز کنید. EKG یک آزمون ساده و بدون درد است که فعالیت الکتریکی قلب را تشخیص داده و ثبت می کند.
