سردرد تنشن
سردرد تنشی یا سردرد تنشن شایعترین نوع سردرد می باشد که حدود 40 درصد افراد در مقطعی از زندگی خود به آن مبتلا خواهند شد. این نوع سردرد در اثر بیماری خاصی ایجاد نشده و اغلب بعنوان یک سردرد – طبیعی – تقسیم بندی می شود. این نوع سردرد به دو گروه عمده تقسیم می شود.
1- سردرد حمله ای : که کمتر از 15 بار در ماه به فرد دست می دهد.
2- سردرد مزمن : که 15 بار یا بیشتر در طول ماه به سردرد دچار می شود.
اگر چه بیمارانی که به این نوع سردرد مبتلا هستند اغلب احساس تنش عضلانی ( Muscular Tension ) را گزارش می دهند ولی هیچگونه شواهد واضحی برای ارتباط این گرفتگی و تنش عضلانی، با سردرد همراه این بیماران وجود ندارند.
گمان می رود، بروز این سردرد احتمالاً بعلت تغییرات مواد شیمیائی مغزی بوده که باعث ایجاد درد بخاطر تأثیر روی عروق و اعصاب اطراف مغز می شود. این مکانیسم ایجاد سردرد مشابه مکانیسم ایجاد سردرد میگرن می باشد.
بیشتر بدانید : آیا می توان از سردرد تنشی پیشگیری کرد؟
سردرد تنشن – tension headache نوعی سردرد راجعه و مزمن است که فاقد ویژگی‌های میگرن یا سایر انواع سردرد است. انقباض عضلات گردن واسکالپ در این افراد ثانویه به سردرد ایجاد می‌شود.
شکل کلاسیک سردرد تنشی پس از ۲۰ سالگی و با حملات سردرد بدون ضربان همراهی با تهوع، استفراغ یا علایم پرودرومال بینایی بروز می‌کند.
سردرد به مدت چند ساعت تا چند روز طول می‌کشد و گاهی سردرد به شکل نواری سفت در دور سر توصیف می‌شود. سردرد تنشن در خانم‌ها شایع‌تر است.
گاهی بیماران به‌طور همزمان دچار سردرد تنشن و میگرن هستند، بنابراین گاهی سردردهای یک‌طرفه، ضربان‌دار و همراه با تهوع و استفراغ نیز بروز می‌کند. بسیاری از داروهای میگرن در درمان سردرد تنشن به کار می‌روند.
- ( سردرد تنشن )
درمان سردرد تنشن حاد
جهت درمان حمله حاد سردرد تنشی از یکی از داروهای زیر استفاده می‌شود:
– آسپرین یا سایر داروهای NSAID
– استامینوفن
– ارگوتامین یا دی هیدروارگوتامین
جهت درمان پروفیلاکتیک آمی تریپتیلین یا ایمی پرامین در بیشتر موارد کمک کننده هستند و پروپرانولول در برخی موارد سودمند است.
داروهای SSRI در درمان سردرد تنشی مؤثر نیستند.
گرچه بسیاری از بیماران به بنزودیازپین‌ها مانند دیازپام یا کلردیازپوکساید پاسخ می‌دهند، ولی به دلیل احتمال وابستگی بیمار توصیه می‌شود از این داروها استفاده نشود.
در برخی بیماران روان درمانی، فیزیوتراپی و تکنیک‌های relaxation کمک کننده هستند.
