پلورال افیوژن (آب ‌آوردن ریه) یک بیماری شایع و گاه خطرناک است که با تجمع مایع در حفره پلور مشخص می‌شود. این عارضه ممکن است ناشی از مشکلات زمینه‌ای مختلفی در ریه‌ها، قلب، کلیه‌ها، کبد یا دیگر اندام‌ها باشد. دکتر بهروز امامی به‌عنوان یکی از متخصصین برجسته در این حوزه، خدمات تشخیص و درمان این بیماری را ارائه می‌دهد. در این مطلب، روند تشخیص، علل اصلی، و روش‌های تخلیه مایع پلور را با تمرکز بر خدمات دکتر امامی بررسی خواهیم کرد.

 

پلورال افیوژن چیست؟

پلورال افیوژن Pleural Effusion زمانی رخ می‌دهد که مایع در فضای بین دو لایه پلور (حفره پلور) جمع می‌شود. این فضا به طور طبیعی حاوی مقدار کمی مایع روان‌کننده است که به حرکت آسان لایه‌های پلور هنگام تنفس کمک می‌کند. هنگامی که تعادل تولید و جذب این مایع به‌هم بخورد، تجمع مایع اتفاق می‌افتد و باعث مشکلاتی مانند تنگی نفس و درد در قفسه سینه می‌شود.

 

علل آب‌آوردن ریه

علل این بیماری را می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

1. علل خارج ریوی

  • نارسایی قلبی: به‌ویژه نارسایی قلب چپ، که منجر به افزایش فشار در رگ‌های خونی ریوی می‌شود.
  • بیماری‌های کبدی و کلیوی: نارسایی کبدی یا کلیوی و همچنین سندرم نفروتیک، از دیگر علل هستند که منجر به تجمع مایع کم پروتئین در پلور می‌شوند.

 

2. علل ریوی

  • عفونت‌ها و التهاب‌ها: از جمله پنومونی، پلوریت و سل
  • تومورها: سرطان ریه یا پلور می‌تواند باعث پلورال افیوژن خونی شود.
  • آمبولی ریه: انسداد شریان‌های ریوی توسط لخته خون می‌تواند به افیوژن خونی منجر شود.
  • صدمات قفسه سینه: مانند شکستگی دنده‌ها که می‌تواند موجب ایجاد افیوژن خونی یا لنفاوی شود.

تخلیه مایع پلور 

روند تشخیص آب آوردن ریه

روند تشخیص پلورال افیوژن شامل چندین مرحله مختلف است که به پزشک کمک می‌کند تا علت و شدت بیماری را به‌دقت شناسایی کرده و به تخلیه مایع پلور بپردازد. این مراحل شامل بررسی سوابق پزشکی بیمار، معاینات فیزیکی، تصویربرداری و در صورت لزوم انجام پنکسیون پلور است.

1. بررسی سوابق پزشکی و علائم بالینی

در ابتدا، پزشک از بیمار در مورد علائم خود سوالاتی می‌پرسد. علائم شایعی که ممکن است نشان‌دهنده پلورال افیوژن باشند، شامل تنگی نفس، درد قفسه سینه و کاهش صداهای تنفسی است. همچنین، سوابق پزشکی بیمار مانند وجود بیماری‌های قلبی، ریوی، یا سرطان به تشخیص علت بیماری کمک می‌کند.

 

2. معاینه فیزیکی:

در این مرحله، پزشک با ضربه زدن به قفسه سینه بیمار نواحی خاصی را بررسی می‌کند. صدای ضربه خفه‌شده، که ناشی از تجمع مایع در فضای پلور است، از نشانه‌های رایج این بیماری است. همچنین، پزشک ممکن است با گوش دادن به صداهای تنفسی از طریق گوشی پزشکی، بررسی کند که آیا تنفس در نواحی مختلف ریه‌ها به‌طور طبیعی صورت می‌گیرد یا خیر.

 

3. تصویربرداری:

  • سونوگرافی: این روش به‌ویژه برای شناسایی تجمع مایع در مقادیر کم مفید است و می‌تواند پلورال افیوژن با حجم 10 تا 20 میلی‌لیتر را نیز شناسایی کند.
  • عکس‌برداری با اشعه ایکس: با این روش می‌توان تجمع مایع در پلور را از حدود 300 میلی‌لیتر مشاهده کرد. در برخی موارد، این تصاویر می‌توانند اطلاعات مهمی درباره الگوی تجمع مایع و علل احتمالی آن ارائه دهند.
  • سی‌تی اسکن قفسه سینه: این روش تصویربرداری پیشرفته برای شناسایی دقیق‌تر علت تجمع مایع و ارزیابی وضعیت کلی قفسه سینه و ریه‌ها استفاده می‌شود. سی‌تی اسکن به‌ویژه در شرایط پیچیده‌تر، مانند وجود تومورها یا مشکلات ساختاری در قفسه سینه، کاربرد دارد.

 

4. سوراخ پلور (پنکسیون):

در صورتی که نتایج تصویربرداری نتوانند علت دقیق افیوژن را نشان دهند، پزشک ممکن است از روش سوراخ پلور استفاده کند. این روش شامل وارد کردن یک سوزن توخالی به فضای پلور است تا مقداری از مایع جمع‌شده تخلیه و به آزمایشگاه ارسال شود. بررسی ترکیب مایع از لحاظ وجود سلول‌های سرطانی، عوامل عفونی یا اجزای دیگر می‌تواند به شناسایی علت دقیق پلورال افیوژن کمک کند. این روش همچنین به پزشک کمک کرده تا درمان مناسب‌تری را برای بیمار انتخاب کند.

روش های درمانی آب آوردن ریه 

خدمات درمانی کلینیک دکتر بهروز امامی

دکتر بهروز امامی با بهره‌گیری از دانش و تجربه تخصصی خود، راهکارهای متعددی را برای درمان پلورال افیوژن ارائه می‌دهد. روند درمان بسته به شدت و علت بیماری متفاوت است:

1. درمان غیرتهاجمی (درمان بیماری‌های زمینه‌ای)

  • در مواردی که بیماری‌های زمینه‌ای مانند نارسایی قلبی، عفونت‌های باکتریایی یا ضعف کبدی عامل اصلی باشند، ابتدا درمان این بیماری‌ها در اولویت قرار می‌گیرد.
  • استفاده از داروهای آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های باکتریایی و دیورتیک‌ها (ادرارآورها) برای کاهش حجم مایع.

 

2. تخلیه مایع پلور

  • یک روش ساده و مؤثر است که در آن با یک سوزن توخالی، مقدار زیادی مایع از حفره پلور خارج می‌شود.
  • این روش به‌ویژه برای کاهش سریع فشار و بهبود تنفس بیمار مفید است.
  • اگر افیوژن به‌سرعت بازگردد یا در موارد بدخیم، یک لوله زهکشی به مدت طولانی در قفسه سینه بیمار قرار می‌گیرد تا مایع اضافی را تخلیه کند.

 

3. پلورودز

برای بیمارانی که دچار افیوژن‌های بدخیم یا مکرر هستند، دکتر امامی از روش پلورودز استفاده می‌کند. در این روش، با تزریق مواد شیمیایی خاص به فضای پلور، لایه‌های آن به هم می‌چسبند و از تجمع مایع جلوگیری می‌شود.

 

4. جراحی‌های پیشرفته

  • در مواردی که مجرای قفسه سینه (رگ لنفاوی اصلی) دچار پارگی شده است، ترمیم جراحی یا پلورودز انجام می‌شود.
  • رژیم غذایی خاص و کم‌چربی نیز برای کاهش تولید لنف تجویز می‌شود.

مراحل تخلیه مایع پلور 

موارد اورژانسی

در موارد اورژانسی ناشی از پلورال افیوژن، مانند تنگی نفس شدید یا بروز مشکلات حاد قلبی، مداخله سریع برای جلوگیری از عوارض جدی و حفظ جان بیمار ضروری است. این شرایط می‌تواند باعث اختلال در عملکرد ریه‌ها و کاهش اکسیژن‌رسانی به بدن شود که نیازمند تخلیه فوری مایع پلور است.

تیم درمانی دکتر بهروز امامی با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته مانند لوله‌گذاری قفسه سینه (Chest Tube) یا انجام پنکسیون اورژانسی تحت هدایت سونوگرافی، مایع را به‌سرعت خارج کرده و فشار داخل قفسه سینه را کاهش می‌دهند. این اقدامات با دقت و مهارت انجام می‌شود تا بیمار به حالت پایدار بازگردد و زمینه برای درمان کامل بیماری زمینه‌ای فراهم شود.

 

کلام پایانی

پلورال افیوژن اگرچه یک بیماری چالش‌برانگیز است، اما با تشخیص و درمان مناسب می‌توان بهبودی قابل ‌توجهی در وضعیت بیمار ایجاد کرد. خدمات پیشرفته‌ای که توسط دکتر بهروز امامی ارائه می‌شوند، طیفی از روش‌های تشخیصی دقیق تا درمان‌های نوین را در بر می‌گیرند. مراجعه به یک متخصص مجرب مانند دکتر امامی می‌تواند تضمینی برای دریافت بهترین مراقبت‌های ممکن در این زمینه باشد.

اگر با علائم مرتبط با آب ‌آوردن ریه روبه‌رو هستید، توصیه می‌شود در اسرع وقت با کلینیک دکتر بهروز امامی تماس گرفته تا ضمن تشخیص دقیق، درمان مناسب برای شما ارائه شود.